مبانی مدیریت زنجیره تأمین
مدیریت زنجیره تأمین (SCM) یک رویکرد جامع برای کنترل جریان کالاها، خدمات و اطلاعات از تأمینکنندگان مواد اولیه تا مصرفکنندگان نهایی محسوب میشود. این عملکرد کلیدی در کسبوکار شامل برنامهریزی، خریداری، تولید، تحویل و مدیریت مرجوعیها میشود. سیستمهای مدرن مدیریت زنجیره تأمین از فناوریهای پیشرفتهای مانند هوش مصنوعی، بلاکچین و حسگرهای اینترنت اشیا (IoT) به منظور بهینهسازی عملیات و افزایش دیدهگاه استفاده میکنند. عملکردهای کلیدی شامل پیشبینی تقاضا، مدیریت موجودی، عملیات انبار، لجستیک حمل و نقل و مدیریت روابط با تأمینکنندگان است. فناوری نقشی اساسی را از طریق سیستمهای برنامهریزی منابع سازمانی (ERP) ایفا میکند که امکان ردیابی در زمان واقعی، سفارشدهی خودکار و تحلیلهای پیشبینیکننده را فراهم میکنند. کاربردهای این سیستم در صنایع مختلفی از جمله خردهفروشی و تولیدی تا مراقبتهای بهداشتی و کشاورزی گسترده شده است و به سازمانها کمک میکند تا هزینهها را کاهش دهند، بهرهوری را افزایش دهند و مزیت رقابتی خود را حفظ کنند. این سیستم تیمهای متعدد وظیفهای و ذینفعان مختلف را هماهنگ میکند و جریان هماهنگ اطلاعات و همزمانی عملیاتی را تضمین میکند. مدیریت زنجیره تأمین همچنین از طریق لجستیک سبز و روشهای خرید اخلاقی به مسائل پایداری پاسخ میدهد و به همین دلیل برای عملیات کسبوکارهای مدرن و مسئولیتهای محیطی ضروری است.